Page 67 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

προλαβαίνει να αεριστεί το γραφείο.
-Εσείς; Καπνίζετε;, έτεινε το χέρι και μου πρότεινε ένα από τα βαριά

τσιγάρα που κάπνιζε.
-Καπνίζω, αλλά όχι ευχαριστώ. Τα δικά μου τσιγάρα είναι εντελώς ελαφριά

και πριν λίγο κάπνισα ένα ενώ σας περίμενα.
Της φάνηκε παράξενο. Τί κι αν κάπνισα ένα μετά από λίγο; Γιατί να
αρνούμαι την απόλαυση;
-Ξέρεις, Χρυσάνθη, βρίσκω πως αν καπνίζω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο,

δεν προλαβαίνω να τα απολαμβάνω.
-Χμ, τέλοσπάντων, εγώ θέλω συνέχεια να τα απολαμβάνω. Είναι κι η μόνη

απόλαυση που μου απέμεινε βέβαια.
-Είπες ότι έχεις και τους γκόμενους. Κι αν κατάλαβα κι αυτούς όπως τα

τσιγάρα, τον ένα μετά τον άλλο.
Η Χρυσάνθη με κοιτούσε απορημένη. Με τι είδους τρελλή έμπλεξα,

φαντάζομαι θα σκεφτόταν.
-Ας αρχίσουμε από τον τελευταίο. Ποιος ήταν;
- Ο Μάκης, ένας συνάδελφος που γνώρισα σε μια δίκη σε άλλη

πόλη. Καλό παιδί, μορφωμένος, εμφανίσιμος.

- Και τι έγινε μ’αυτόν;
- Να σου πω δεν πολυκατάλαβα. Τα είχαμε 3 μήνες τώρα και
ξαφνικά σταμάτησε να επικοινωνεί μαζί μου. ΄Ολο δικαιολογίες μου

έβρισκε, μια η μάνα του ήταν άρρωστη και δεν μπορούσε να έρθει
να με δει, μια είχε μίτιγκ ως αργά και δεν πρόλαβε να μου

τηλεφωνήσει, ξέρεις τα γνωστά.
- Μου φαίνεται πως υπάρχει μια νοητή εποχή, γύρω στους 3 μήνες
από την αρχή μιας σχέσης που ο άντρας κάνει λίγο πίσω,

απομακρύνεται για λίγο μέχρι να σκεφτεί τη σχέση λίγο πιο σοβαρά.
Αν θα προχωρήσει παρακάτω ή θα διακόψει εννοώ. Και, ο Μάκης

τελικά αποφάσισε να διακόψει;
- Ποιος Μάκης; Εγώ το αποφάσισα. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Να

κάθομαι να περιμένω τον κάθε βλάκα να αποφασίσει αν του κάνω ή

όχι. Να πάει να…
- Τελικά εσύ διέκοψες τη σχέση. Και ποιο είναι το παράπονό σου

66