Με προβληματίζει πολύ αυτές τις μέρες ποια είναι η καλύτερη απόκριση όταν ακούμε να κατηγορείται μπροστά μας ή σε εμάς, ένας άνθρωπος που γνωρίζουμε και αγαπούμε.
Τι κάνουμε;
Μένουμε και ακούμε και κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε;
Συμφωνούμε κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι ως άλλοι δουλοπρεπείς φοβισμένοι ραγιάδες;
Ή σηκώνουμε το κεφάλι και αντιδρούμε;
Η στάση μου:
Ρωτώ τα προφανή ερωτήματα:
• Πώς τα γνωρίζεις αυτά;
• Γιατί μου τα λες αυτά;
• Ποια είναι τα κίνητρα σου αυτή την στιγμή;
• Να πάρουμε ένα τηλέφωνο ή να καλέσουμε να έρθει εδώ προσωπικώς το πρόσωπο το οποίο κατηγορείς ώστε να μπορεί να απαντήσει το ίδιο για τον εαυτό του;
• Αυτά που εσύ μου λες, εγώ δεν μπορώ να τα γνωρίζω, επειδή δεν μου μιλάς για κάτι που με αφορά εμένα άμεσα. Αναφέρεσαι σε κουτσομπολιά, φήμες και διαδόσεις που αφορούν σε ένα άλλο πρόσωπο. Αν θες όμως να διαλευκανθεί το θέμα, να κάνουμε αυτή την συζήτηση μπροστά στο πρόσωπο που το αφορά άμεσα.
Κατά την γνώμη μου αυτή είναι η υγιής αντίδραση όταν έρθει κάποιος να μας κατηγορήσει ένα πρόσωπο που αγαπούμε ή έστω σεβόμαστε και είναι όντως σημαντικό για εμάς.
Οποιαδήποτε άλλη αντίδραση, από το σημείο του να σωπάσεις μέχρι το σημείο του να αποδεχθείς άκριτα την γνώμη του συκοφάντη, που σου κατηγορεί σαφώς κακεντρεχώς ένα πρόσωπο που δεν είναι μπροστά ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.
Εκτός κι αν δεν αγαπούμε, αν δεν σεβόμαστε, αν δεν εκτιμούμε το πρόσωπο που συκοφαντείται μπροστά μας. Αν μας είναι αδιάφορο. Τότε εννοείται πως με την στάση μας αυτή, την παθητική υποταγή στον «νταή» που συκοφαντεί αυτούς που καταφανώς ζηλεύει, την ώρα που δεν είναι μπροστά, επειδή ως γνήσιος «νταής» είναι και θρασύδειλος, με αυτή λοιπόν την υποταγή μας στον «νταή» εξασφαλίζουμε πως θα συνεχίσει να εκφοβίζει τους άλλους και να συκοφαντεί ανενόχλητος και πολύ πιθανόν και εμάς.
