Page 143 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

- ΄Οχι, κι ούτε θέλω να μάθει. Υπάρχει εμπιστευτικότητα ε;
- Φυσικά. Προστατεύεστε κι από το νόμο.

- Πώς νιώθεις για τη Νάτια;
- Από τη μια θυμώνω πολύ μαζί της όταν με πιέζει για να με βλέπει
πιο συχνά ή για να χωρίσω. Από την άλλη, τη λυπάμαι όταν κλαίει

και μου λέει πως με αγαπά.
- Ποιο είναι το πιο δυνατό συναίσθημα;

- Δεν ξέρω. Πότε θυμός, πότε λύπη.
- Για τον εαυτό σας πώς νιώθετε;
- Το ίδιο. ΄Οταν κάθομαι μόνος μου στο γραφείο και σκέφτομαι πού

έμπλεξα, θυμώνω πολύ με τον εαυτό μου για την επιπολαιότητά
μου. ΄Οταν χτυπά το κινητό και είναι η Νάτια και στο σταθερό είναι η

γυναίκα μου, με λυπάμαι για την κατάντια μου. Που δε μ’έφτανε μια
γυναίκα να μου μουρμουρά και ήθελα δύο. Μερικές φορές

σκέφτομαι να μπω σ’ένα αεροπλάνο και να εξαφανιστώ.
- Πολύ ωραία λύση. Ούτε σύζυγος, ούτε ερωμένη θα μπορούν να

σας βρουν!
- Μην αστειεύεστε με τον πόνο μου. ΄Εχω και τα μωρά μου να
σκεφτώ. Τα οποία είναι αθώα. Το απόγευμα που γυρνάω στο σπίτι,

έρχονται όλο χαρά να με αγκαλιάσουν. Κι εγώ νιώθω κουρασμένος,
εξαντλημένος, νευριασμένος, δεν έχω πια υπομονή για να παίξω μαζί

τους.΄Ασε και το άλλο άγχος που θα με φάει. Η Νάτια απειλεί πως αν
δεν της δώσω ημερομηνία που θα χωρίσω από τη γυναίκα μου, θα

πάει να την βρει να της τα πει όλα. Καταλαβαίνετε τη θέση μου;
- Προσπαθώ. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν σας ζηλεύω

καθόλου…»

2. αισθήματα
Πώς νιώθει ο σύντροφος που απατησε, μετά που θα μαθευτεί το

«ατόπημά του»;
Ήδη μια πρόγευση ενοχών έχει κι από πριν μαθευτούν τα πράγματα. Κι
αυτό ίσως είναι που τον ωθεί στο ν’αποκαλύψει τελικά τον εξωσυζυγικό

δεσμό του. Πιστεύω πως δεν είναι τυχαία που γίνεται η αποκάλυψη. Τα

142