Page 75 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

- Γι’αυτόν το καταλαβαίνω. Ωραία κοπέλα είστε, γιατρός είστε, τί

παραπάνω να ζητούσε ο άνθρωπος;
- Κι ο Αντώνης είναι πολύ ωραίο παιδί. Ψηλός, γυμνασμένος,

μαυρισμένος.
- Και, τί πήγε στραβά; Γιατί κάτι θα πήγε στραβά για να χωρίσετε

πριν 3 μήνες.
- Στην αρχή τα πηγαίναμε θαυμάσια. Μετά εγώ άρχισα να νιώθω
περίεργα. Ο Αντώνης ήταν χρυσό παιδί και με τον τρόπο του μ

αγαπούσε. Ως και πρόταση γάμου, μεταξύ αστείου και σοβαρού, μου
έκανε. Εγώ όμως, μετά τον πρώτο καιρό, άρχισα να βλέπω αρνητικά

πάνω του.

- Όπως;
- Να, δεν ταιριάζαμε στα γούστα στη μουσική, στο σινεμά, στις
παρέες. Ο Αντώνης έχει μια συγκεκριμένη παρέα και πάνε σε

συγκεκριμένα μέρη. Με την παρέα του δεν έβρισκα τίποτα να πω. Ο
ένας ήταν ηλεκτρολόγος, ο άλλος υδραυλικός, η άλλη κομμώτρια.
Δεν βρίσκαμε τίποτα κοινό. Και τα μέρη στα οποία συχνάζουν μου

φαίνονταν κιτς.
- Σωστά, δεν έβγαιναν για καφέ στο κυλικείο του γενικού

νοσοκομείου.
- Θέλετε να πείτε πως εγώ υποσυνείδητα προτιμούσα να τα είχα

φτιάξει με γιατρό;

- Όχι, γιατί αν επιθυμούσες κάτι τέτοιο θα το έκανες.
- Τότε;
- Εσύ δεν ήθελες να τα φτιάξεις με κανέναν, κι έτσι τα έφτιαξες με
τον Αντώνη ο οποίος ήταν τόσο διαφορετικός από εσένα, και

επομένως κακή επιλογή, ώστε εύκολα να μπορείς να του δίνεις την

άγουσα.
- Εγώ, ειλικρινά, δεν το σκέφτηκα έτσι. Απλώς τον είδα και μου

άρεσε.»

Η Βαγγελιώ είχε δίκιο. Είδε τον Αντώνη και της άρεσε. Της φάνηκε απλή

ακαταμάχητη έλξη εκείνη την ώρα. Το τι συνέβαινε όμως στο

74