Page 77 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

3 αγόρια. Η μητέρα της πέθανε όταν η Φιλιώ ήταν μόλις 8 χρονών και

μεγάλωσε με τη γιαγιά της και τον πατέρα της. Ο πατέρας της ήταν
πολύ αυστηρός και πονεμένος άνθρωπος και συχνά ξεσπούσε πάνω στη

Φιλιώ με φωνές και ξύλο. Θυμάται, πως η τελευταία φορά που την
έδειρε ήταν το καλοκαίρι μετά που τελείωσε το σχολείο. Μετά από

ψυχοθεραπεία ενός χρόνου φτάσαμε στο συμπέρασμα πως πρέπει να
υπήρχε και κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης από τον πατέρα
της και ή και τον μεγαλύτερο αδελφό της, παρ’όλο που η ίδια δε

θυμάται κάτι συγκεκριμένο, μόνο κάποιες στιγμιαίες εικόνες με

αγγίγματα και χάδια που την έκαναν να νιώθει ιδιαίτερα άβολα.

Ο πατέρας της Φιλιώς πέθανε όταν αυτή ήταν 30 χρονών και από τότε

ζει μόνη. Και τα 3 αδέλφια της έχουν παντρευτεί. Η Φιλιώ όμως

δυσκολεύεται πολύ να τους ακολουθήσει.
- Και να φανταστείτε πως έχω βγει με πολλούς άντρες ραντεβού.
Ειδικά από τότε που μένω μόνη... Αλλά, τίποτα! Ακόμη κι αν τα
φτιάξω με κάποιον, πάντα η ίδια ιστορία. Στους 3-4 μήνες κάτι

πάει στραβά και...
- Πράγματι, στους 3-4 μήνες δοκιμάζεται μια σχέση αν θα

κρατήσει.
- Ε, λοιπόν, οι δικές μου σχέσεις δεν κρατούν. Και δε μετανιώνω

για καμιά σχέση που χάλασα. Καλά έκανα. Αφού δεν ένιωθα καλά.
Χαλούσε η ισορροπία μου. Ούτε να ζωγραφίσω δεν μπορούσα.

Ενώ μόλις χώριζα, όλα τα πράγμα πήγαιναν στη θέση τους.
- Πότε ακριβώς άρχιζες να νιώθεις άβολα μέσα στη σχέση, Φιλιώ;
- Δε θυμάμαι ακριβώς. Πάντως, όταν πρωτοβγαίνω με κάποιον

νιώθω μια χαρά. Όλο αυτοπεποίθηση κι αισιοδοξία. Νομίζω πως
μετά το πρώτο φιλί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Παρ’όλο που

δεν είμαι ανέραστη, και οπωσδήποτε επιθυμώ τη στενή σωματική
επαφή, τη φαντασιώνομαι κι όλας όταν είμαι μόνη, όταν έρθω

σ’ εκείνο το σημείο, κάτι παθαίνω. Νιώθω χάλια.

- Χάλια, δηλαδή;
- Να, στην τελευταία μου σχέση, όταν με πρωτοφίλησε, μετά από

76