Page 87 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

-Η μητέρα μου είχε 2 αδελφές. Η μια έμεινε χήρα σε πολύ μικρή ηλικία

και μεγάλωσε μόνη της με χίλια βάσανα 3 παιδιά. Η άλλη η μικρότερη,
είχε πολλά προβλήματα με το γάμο της και χώρισε λίγο καιρό πριν

χωρίσω κι εγώ.
-΄Ωστε δηλαδή, Χρύσω, όλα τα παραδείγματα από το στενό σου

οικογενειακό περιβάλλον ήταν αυτά των δυστυχισμένων ή διαλυμένων
γάμων.
-Είναι αλήθεια, πως ένας από τους μεγαλύτερους φόβους που είχα από

μικρή ήταν πως όταν θα παντρευόμουνα κι εγώ θα περνούσα τα ίδια.
Είχα και τη μάνα μου που μέρα νύχτα καταριόταν την ώρα και τη στιγμή

που παντρεύτηκε τον πατέρα μου. Τον θεωρούσε υπεύθυνο για όλη της

τη δυστυχία.»

Η Χρύσω μας ήταν φυσικό να αναβιώσει σκηνές απείρου κάλλους μέσα

στο σύντομο γάμο της. Αυτό που φοβόταν πως θα πάθαινε να το πάθει
τελικά.

«- Θέλεις ίσως να μου πεις λίγα πράγματα για το γάμο σου;
- Τί να σου πω; Πέρασαν και τόσα χρόνια τώρα. Δε θυμάμαι και

πολλά πράγματα. Πάντως η κατάσταση δεν ήταν καλή. Είχαμε
συνεχώς καυγάδες και προστριβές. Γι’αυτό και αναγκάστηκα να

χωρίσω. Αυτός ο τύπος δεν μου ταίριαζε καθόλου. Ήταν
αλκοολικός, είχε πολλά οικονομικά προβλήματα και συχνά

ξεσπούσε πάνω μου. Άσε που ήταν και εξαρτημένος από τον
τζόγο.

- Μάλιστα! Κι εσύ τον διάλεξες αυτόν;
- Εγώ τον διάλεξα, αυτός με διάλεξε δεν ξέρω. Πάντως
γνωριστήκαμε σε μια καφετέρια. Μου ζήτησε το τηλέφωνό μου,

εγώ ο βλάκας του το έδωσα και αρχίσαμε να βγαίνουμε έξω. Τί

έξω δηλαδή; Δεν είχε λεφτά να με κεράσει ούτε ένα καφέ.
- Αλλά εσύ τελικά τον παντρεύτηκες!

- Αφού τον αγαπούσα.
- Κι αφού τον αγαπούσες, γιατί τελικά τον χώρισες;»

86