Page 8 - Θέκλα Πετρίδου | Και οι άνδρες έχουν ψυχή

την ίδια στιγμή. Ενώ οι άντρες χρησιμοποιούν περισσότερο μεμονωμένα τα δύο
ημισφαίρια τους. Για παράδειγμα, εικάζεται πως στον αντρικό εγκέφαλο το κέντρο του
λόγου βρίσκεται στο αριστερό ημισφαίριο και εκείνο του προσανατολισμού, κυρίως στο
δεξί. Ενώ στις γυναίκες δεν υπάρχει αυτή η διαφορά.

Φυσικά, υπάρχουν και οι ορμονικές διαφορές. Φαίνεται πως οι γυναικείες ορμόνες μπορεί

να παίζουν σημαντικό ρόλο στο μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής των γυναικών, καθώς και της
καλύτερης εγκεφαλικής τους λειτουργίας σε μεγαλύτερη ηλικία.

Οι επιστήμονες συνεχίζουν, προσπαθώντας να ερευνήσουν και τις διαφορές στο DNA των
δύο φύλων. Πέραν της προφανούς διαφοράς ΥΧ και ΧΧ, οι έρευνες εστιάζονται και στα
λεγόμενα «εγχαραγμένα γονίδια», τα οποία λειτουργούν υπέρ του ενός μόνο φύλου.
Μεγάλος αριθμός αυτών των γονιδίων επηρεάζει την αναπαραγωγή. Φαίνεται πως κάποια
από αυτά τα γονίδια προκαλούν μια γρήγορη ανάπτυξη του εμβρύου στην μήτρα, ενώ

κάποια άλλα συγκρατούν την ανάπτυξη. Στις πρωτόγονες κοινωνίες συνέφερε στον πατέρα
να μεγαλώσει το μωρό μέσα στην μήτρα της μάνας με μια μεγάλη εγκυμοσύνη ώστε να
γεννηθεί υγιές και γερό, ενώ στη μητέρα συνέφερε να γεννηθεί μεν το παιδί γερό, αλλά όχι
εις βάρος των επόμενων παιδιών. Μια κουραστική και εξαντλητική εγκυμοσύνη και
θηλασμός, βγάζει τη γυναίκα νοκ άουτ από το παιχνίδι της αναπαραγωγής για πολύ καιρό.
Αυτά τα γονίδια ήταν πλεονέκτημα για τις πρωτόγονες κοινωνίες, αλλά τα κουβαλούμε κι
εμείς μέσα μας σήμερα.

Ένα πράγμα, το οποίο κατάλαβα και μέσα από τις σπουδές μου, αλλά και την κλινική μου
πρακτική είναι πως ο άνθρωπος γεννιέται με μια πρωτόγονη βιολογία. Ένα νεογέννητο
μωρό, δηλαδή, έχει όλα τα εξαρτήματα και τα εργαλεία για να μπορέσει να επιβιώσει σε
ένα πρωτόγονο τρόπο ζωής. Και μέσα από την ανατροφή και την κοινωνικοποίησή του
μαθαίνει να προσαρμόζεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Παρόλο που διάφορες
ενστικτώδεις συμπεριφορές και λειτουργίες αναπόφευκτα καταπιέζονται από την
σύγχρονη κουλτούρα, δεν παύουν να υπάρχουν μέσα μας και να μας επηρεάζουν. Και είναι
σημαντικό, τουλάχιστον για τους επιστήμονες και τους θεραπευτές, να γνωρίζουν την

ύπαρξη και τη λειτουργία αυτών των πρωτόγονων μηχανισμών ζωής και επιβίωσης, ώστε
να μπορούν να θεραπεύουν σε ένα σύγχρονο κόσμο.

Για μένα, ο τρόπος ζωής που ζούμε σήμερα δεν είναι «φυσιολογικός». Ο πολιτισμός, η
πρόοδος, η ανάπτυξη της θρησκείας, της φιλοσοφίας και της διανόησης μάς έχουν
αποκόψει από τους πρωτόγονους τρόπους ζωής. Η μεγαλύτερη αιτία των ψυχολογικών
προβλημάτων, που αντιμετωπίζω ως ψυχοθεραπεύτρια, κατά την γνώμη μου προέρχονται

από αυτήν την εσωτερική και πολλές φορές υποσυνείδητη σύγκρουση φύσης-πολιτισμού.

Δεν εννοώ με αυτό πως μπορούμε να επιστρέψουμε σε ένα πρωτόγονο τρόπο ζωής. Αυτό
δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι εφικτό. Αυτό που προτείνω είναι να γνωρίσουμε καλύτερα
τον πρωτόγονο εαυτό μας, ώστε να μπορούμε να συμβιώσουμε μαζί του αρμονικότερα και
να καταλάβουμε καλύτερα και τον άλλο.

8