Page 100 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας
P. 100

Είχε ένα σοβαρό πρόβλημα. Οι γονείς της άρχισαν τελευταίως να την

              πιέζουν  πολύ. Θεωρούν ότι βρίσκεται σε μια κρίσιμη ηλικία και είναι

              καιρός να αποφασίσει σύντομα να παντρευτεί.
                  -        Νιώθω υπεύθυνη για την κακή υγεία του πατέρα μου. Τελευταίως
                  παρουσίασε υψηλή πίεση και ανησυχώ μήπως πάθει κάτι η καρδιά

                  του.  Στενοχωριέται  πολύ  για  μένα,  βλέπετε.  Είμαι  34  χρονών  και
                  ακόμα είμαι ελεύθερη.

                  -        Πόσων χρονών είναι ο πατέρας σας;
                  -        63. Φέτος αφυπηρέτησε από τη δουλειά του και πήρε τη σύνταξη.
                  -        Γιατί έχω την εντύπωση πως σ’αυτή την ηλικία τέτοια προβλήματα

                  όπως  της  υπέρτασης  παρουσιάζονται  πολύ  συχνά  στους  άνδρες,

                  ακόμα και σ’αυτούς που έχουν 10 εγγονάκια;
                  -        ΄Εχουν  δίκιο,  όμως.  ΄Εχω  καθυστερήσει  αρκετά  το  θέμα  του

                  γάμου. Δε νομίζετε;
                  -        Εγώ δε νομίζω τίποτα. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει μόνος του αν
                  θα παντρευτεί και την κατάλληλη στιγμή.

                  -        Μα, οι περισσότερες φίλες μου είναι παντρεμένες με παιδιά.
                  -        Και τρομερά ευτυχισμένες φαντάζομαι, κι οι πατεράδες τους δεν

                  έχουν υψηλή πίεση…
                  -        Να, δεν ξέρω πόσο ευτυχισμένες είναι. Πάντως λένε συχνά πόσο

                  κουρασμένες είναι. Και για την υγεία των γονιών τους δεν ξέρω.
                  -        Μήπως επειδή οι παντρεμένες φίλες σου δεν εξαρτούν την υγεία

                  των γονιών τους από τις δικές τους επιλογές;
                  -        Μα, οι γονείς μου έχουν εντελώς άδικο;
                  -        Με  το  δικό  τους  τρόπο  σκέψης,  σίγουρα  όχι.  Εσύ  πόσο

                  ευτυχισμένη είσαι μόνη σου;
                  -        Αρκετά  φαντάζομαι,  για  να  το  διαλέξω  για  τόσο  καιρό.  Το
                  καλοκαίρι, είχα μια σχέση για 2 μήνες με ένα συνάδελφο χωρισμένο

                  με  ένα  παιδί.  Κατάλαβα  πόσο  μ’αρέσει  η  μοναχικότητά  μου,  όταν
                  ένα  σαββατοκυρίακο  πήγαμε  μαζί  διακοπές  στον  Πρωταρά.  Την

                  δεύτερη μέρα ένιωθα να πνίγομαι. Την τρίτη, έπιασα τα πράγματά
                  μου κι έφυγα άρον άρον. Δεν άντεχα άλλο να μοιράζομαι το δωμάτιο

                  με  ένα  άλλο  άτομο,  όσο  ερωτευμένη  και  να  πίστευα  πως  ήμουνα

                                                                                                           99
   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105