Page 175 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

Ήρθε να με καλέσει για το γάμο, και καθίσαμε κάμποση ώρα και τα είπαμε.
- Θυμάσαι πριν 3 χρόνια, όταν ήμουν τακτική εδώ;
- Θυμάμαι, πώς να σε ξεχάσω; Τόσο έξυπνη και πνευματώδης.

Απολάμβανα ιδιαίτερα τις συναντήσεις μας.
- Θυμάσαι πόσο βασανιζόμουνα μ’εκείνη τη σχέση με το

Δημήτρη;
- Εκείνη η σχέση ήταν σενάριο για ταινία. Τί έγινε τελικά;
- Τελικά, ευτυχώς πήρα το θάρρος και ξέκοψα. Γλίτωσα να πω

καλύτερα.

- Ήσουν πολύ εξαρτημένη από εκείνη τη σχέση, θυμάσαι;
- Κολλημένη μέχρι αηδίας, δεν έβλεπα μπροστά μου. Κι αυτό το
ονόμαζα έρωτα. Αρρώστια ήταν. Μικρότερός μου 7 χρόνια,

εξαρτημένος από το ποτό, ξενύχτης, χωρίς σταθερή δουλειά.
- Ο οποίος σε απατούσε συστηματικά και σε κτύπησε κι όλας 2-3

φορές, αν δεν κάνω λαθος.
- 4! Τέλοσπάντων, όλα αυτά ευτυχώς είναι παρελθόν. Και δεν το

αρνούμαι πως βοηθήθηκα πολύ κι από σας για να ξεκόψω.
- Τη δουλειά μου έκανα. Πες μου τώρα για τον καινούριο, τον

μέλλοντα άντρα σου. Πώς είναι;
- Πολύ καλό παιδί. Συνομήλικός μου. Είναι δάσκαλος στο
επάγγελμα. Αγαπά πολύ τα παδιά και είναι τόσο ήρεμος.

Συζητούμε με τις ώρες, του αρέσει να με κρατάει αγκαλιά και να

μου χαϊδεύει τα μαλιά. Είναι άνθρωπος!
- Πώς γνωριστήκατε;
- Με είδε σε κάποιο πάρτι και του άρεσα. Ζήτησε το τηλέφωνό
μου από κάποιο κοινό φίλο και με πήρε να μου ζητήσει να βγούμε

έξω. Εγώ στην αρχή δίστασα. Μου άρεσε σαν άνθρωπος όταν τον
γνώρισα, αλλά δεν ένιωσα να χτυπούν δα και καμπάνες. Ξέρεις,

δεν ένιωσα κεραυνοβόλο έρωτα, όπως με τους προηγούμενους
άντρες στη ζωή μου. Μια φίλη μου, όμως, παντρεμένη και πολύ

ευτυχισμένη με προέτρεψε να πάω στο ραντεβού, να τον γνωρίσω
καλύτερα. Είδαμε και τα κακά παιδιά. Ας γνωρίσουμε τώρα και

κανένα καλό. Έτσι βγήκα έξω μαζί του. Του έψησα βέβαια το ψάρι

174