Page 185 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

«Όταν γνώρισα το Θωμά ήμουν πολύ απογοητευμένη με τους άντρες.

Μόλις είχα χωρίσει από μια μακροχρόνια σχέση με ένα παιδί που ήμασταν

συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο.
Ο Θωμάς ήταν γείτονάς μου στην πολυκατοικία. Φαινόταν καλό παιδί,
ήσυχο. Εκείνη την εποχή δεν είχε σταθερή δουλειά. Δούλευε με το

μηχανάκι σε ένα κούριερ. Είχε τελειώσει το τεχνικό λύκειο και ειδικεύτηκε
στα ηλεκτρολογικά.
Αρχίσαμε να φλερτάρουμε και σιγά σιγά γίναμε αχώριστοι. Η κολλητή μου

δεν ενέκρινε αυτή τη σχέση. Μου έλεγε πως εγώ, μια οδοντίατρος δεν ήταν
δυνατόν να βγαίνω με κάποιον χωρίς κανένα ακαδημαϊκό προσόν. «Τους

είδαμε και τους μορφωμένους, τον είδαμε και τον οδοντίατρο!», της
απαντούσα εγώ και δεν έδινα σημασία στις προειδοποιήσεις της. «Θα

νιώθει μειονεκτικά και δε θα σου βγει σε καλό. Οι άντρες δε θέλουν τη
γυναίκα πιο μορφωμένη και ικανή, θα δεις, σταμάτα τώρα που είναι νωρίς.

Και άλλωστε τί κοινό έχεις εσύ μαζί του;» «Η αγάπη μας μας ενώνει!»,
απαντούσα εγώ με στόμφο και στο τέλος της απαγόρευσα να μου μιλά

γι’αυτό το θέμα.
Εκείνη την περίοδο πέθανε ξαφνικά ο πατέρας μου από καρδιά και ο
Θωμάς μου συμπαραστάθηκε πολύ. Μαζί στην κηδεία, μαζί στα

μνημόσυνα. Τον συμπάθησε και η μάνα μου. Βέβαια δεν της είπαμε ποτέ τι
δουλειά έκανε. Την αφήσαμε να πιστεύει πως είχε σπουδάσει

ηλεκτρολόγος.
Μετά από ένα χρόνο αποφασίσαμε να παντρευτούμε κι η μάνα μου μας

έδωσε ευχαρίστως την ευχή της. Ο πρώτος καιρός του γάμου κυλούσε
θαυμάσια. Ήμασταν ερωτευμένοι κι αυτοκόλλητοι. Περνούσαμε πολλές

ώρες στο σπίτι, στην τηλεόραση, τρώγοντας, στο κρεβάτι.
Τα πρώτα προβλήματα άρχισαν όταν αποφάσισα να σταματήσω να
δουλεύω σαν υπάλληλος και να ανοίξω οδοντιατρείο συνεταιρικά με έναν

συμφοιτητή μου. Παντρεμένος κι αυτός βέβαια. Η γυναίκα του δασκάλα.
Η συμπεριφορά του Θωμά άρχισε ν’αλλάζει. Άρχισε να γίνεται δύστροπος

κι ιδιότροπος. Όταν μας καλούσαν για φαγητό ο συνέταιρός μου κι η
γυναίκα του, έκανε ολόκληρες ιστορίες κάθε φορά μέχρι να πάμε. Όχι δεν

του άρεσε το ύφος τους, όχι ήταν σίγουρος πως τον κοροϊδευαν, όχι δεν

184