Page 181 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

- Φυσικά. 7 όλα στο σύνολο.
- Αχά. Και τί βαθμούς είχες στο γυμνάσιο;

- Πολύ καλούς. 18,19,20.
- Ο.κ. Ο Μιχάλης ήταν εξίσου καλός μαθητής;
- Όχι, ο Μιχάλης ήταν πολύ μέτριος, θα έλεγα κακός μαθητής.

Παρολίγον να μείνει κι όλας στη Δευτέρα λυκείου, αλλά έπαιζε
πολύ μπάσκετ, γι’αυτό.

- Μάλιστα, ο επόμενος κ. Τέλειος;
- Ο επόμενος ήταν ο Γιάννης. Τον γνώρισα το καλοκαίρι του
πρώτο έτους που γύρισα για διακοπές. Ήταν σερβιτόρος σε ένα

πολύ κουλ μπαρ που συχνάζαμε στην Αγία Νάπα.

- Φοιτητής κι αυτός, ε;
- Α! Μπα. Μόλις είχε τελειώσει το στρατό και έψαχνε για

δουλειά. Δεν γούσταρε να σπουδάσει.
- Και τι δουλειά κάνει τώρα, ξέρεις;
- Δεν ξέρω ακριβώς. Πριν 2 χρόνια τον συνάντησα τυχαία πάλι

στην Αγ.Νάπα και πάλι σερβιτόρος δούλευε.
- Στο ιδιο κουλάτο μπαρ;

- Όχι τώρα στο ξενοδοχείο που μέναμε με τον πρώην μου.
- Γιατί χωρίσατε με το Γιάννη;
- Αγαπιόμασταν πολύ με το Γιάννη, αλλά μετά εγώ επέστρεψα

στο Λονδίνο, μιλούσαμε στο τηλέφωνο, σχεδιάζαμε να έρθει να
συγκατοικήσουμε και να ψάξει για δουλειά, αλλά τελικά όλα

ναυάγησαν. Τελευταία στιγμή τα ακύρωσε όλα. Μου είπαν
αργότερα πως τον είδαν μαζί με μια κοπέλα που δούλευαν μαζί,

δεν ξέρω. Πάντως, πληγώθηκα πολύ κι από εκείνη την ιστορία.
- Φυσικά, κάθε χωρισμός πληγώνει λίγο ή πολύ. Όσο κι αν δεν το

παραδεχόμαστε. Θέλεις να πάμε στο νούμερο 3;
- Το νούμερο 3 ήταν ο Γουέμπ. Τον γνώρισα στο Λονδίνο στο
ο
3 έτος.
- Συμφοιτητής σου;
- Όχι. Ο Γουέμπ δεν ήταν φοιτητής. Δούλευε στο γυμναστήριο

του πανεπιστημίου;

180