Page 23 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

τραυματικές τους εμπειρίες, αν δεν ζούσαμε στην Κύπρο του 2005 και αν

δεν είχαμε να κάνουμε με κυπριακά κοπέλια, τα 9 μηνύματα και οι 7
κλήσεις της φιλενάδας μου δε θα τρομοκρατούσαν τον δέκτη τους, ίσα ίσα

θα τον ευχαριστούσαν.
Αλλά, η ζωή δεν είναι μαγική. Δεν ζούμε στον κήπο του παραδείσου που

όλα τα καλά αποκτιούνται αυτόματα, μόνο με τη σκέψη. Ζούμε στην Κύπρο
και επιμένουμε να βγαίνουμε ραντεβού με Κυπραίους, οπόταν μια τέτοια

συμπεριφορά τους αποδιώχνει...

Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;
Οι κύπριοι άντρες έχουν εκπαιδευτεί με την ιδέα πως πρέπει να παίζουν
αυτοί το ρόλο του κυνηγού στο φλερτ. Έτσι δεν ξέρουν πως να

απολαύσουν την φάση στην οποία τους κυνηγά μια κοπέλα. Νιώθουν
άβολα και φοβισμένα. Αυτό δεν ισχύει τόσο πολύ πια με τους Ευρωπαίους

ή τους Αμερικανούς. Καμία σχέση.
Μια άλλη φίλη που σπούδαζε στη Γερμανία μας περιέγραφε με
ενθουσιασμό πως γνώρισε κάποιο γερμανό σε ένα πάρτι και όταν άρχισε

να τον φλερτάρει και εκείνο το βράδυ και τις επόμενες μέρες αυτός
ενέδωσε ευχαρίστως στο φλερτ της και το απολάμβανε κι όλας. Και

φτιάξανε και μια σχέση που κράτησε κοντά δυο χρόνια.

Αλλά εδώ είναι Κύπρος... Οι περισσότεροι Κύπριοι θέλουν να κάνουν αυτοί
παιχνίδι. Προτιμούν τις γυναίκες που παρουσιάζονται δύσκολες για να

κατακτηθούν. Ίσως γιατί με αυτό τον τρόπο, όταν αφοσιώνονται στο πως
να κυνηγήσουν και να κερδίσουν μια γυναίκα, ξεχνούν τις δικές τους

ανασφάλειες και φόβους για τον έρωτα και τη δέσμευση.

Έλα ντε, όμως, που σήμερα και αρκετές κοπέλες αντιμετωπίζουν τις ίδιες

φοβίες, έτσι ο μόνος τρόπος για να υπερβούν τις φοβίες τους είναι όταν
γίνονται οι ίδιες κυνηγοί; Γνωρίζω πολύ καλά τη φίλη μου από το μάθημα

χορού. Είναι μια δυναμική κοπέλα με αρκετά υποσχόμενη καριέρα στο
χώρο των δημοσίων σχέσεων. Είναι 32 χρονών και είναι μόνη εδώ και 3

χρόνια. Η τελευταία της σχέση ήταν αρκετά τραυματική και κατά βάθος,

22