Page 119 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

επικοινωνίας και λύσης των συγκρούσεων μέσα στο γάμο, έτσι τα

άτομα βρίσκουν διεξόδους έξω από αυτόν.

«Του μιλάω και δεν μου απαντά. Του φωνάζω και κάνει τον κουφό. Του
ρίχνω την εφημερίδα στα μούτρα, για να με προσέξει και τότε αρχίζει να

ουρλιάζει...»

Έτσι περιγράφει μια πελάτισσά μου την επικοινωνία με τον άντρα της.
Ο άντρας της κατάγεται από ένα ορεινό χωριό. Μέχρι τα 12 του χρόνια
ζούσε στο χωριό και μετά κατέβηκε στην πόλη για να πάει στο γυμνάσιο.

Ήταν καλός μαθητής και αργότερα σπούδασε στην Αθήνα ηλεκτρολόγος
μηχανικός. Η επικοινωνία, όμως δεν είναι το καλύτερό του όπλο. Δεν

γνωρίζει πως να εκφράζει τα συναισθήματά του στη σύντροφό του, να
τονίζει αυτά που τον ευχαριστούν, να ζητά αυτά που θέλει, να επισημαίνει

τις αλλαγές που μπορούν να γίνουν, να λέει τα παράπονά του πολιτισμένα.
Συμπεριφέρεται στη γυναίκα του λίγο πολύ όπως ο πατέρας του στη μάνα

του στο χωριό πριν 40 χρόνια.

Καλά, κι αυτή βέβαια δεν πάει πίσω. Θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί

ως η βασίλισσα της μουρμούρας. Κάπως έτσι ήταν και η μάνα της βέβαια,
και είναι ακόμη. Τυπική κυπριακή νοοτροπία. Δεν ζητώ αυτά που επιθυμώ,

δε λέω τα παράπονά μου, αφήνω τον εαυτό μου να καταπιέζεται και
ξαφνικά αρχίζω μια ακατάσχετη μουρμούρα με συνεχείς κατηγόριες προς

τον μέχρι αυτή την στιγμή ανυποψίαστο σύντροφο. Αρχίζω να τον
κανονιοβολώ με γκρίνια και μουρμούρα μέχρι αυτός να σκάσει και
ν’αρχίζει να φωνάζει ή ακόμα χειρότερα να βρίζει και να σπάει πράγματα

και τότε σιωπώ μέχρι την επόμενη φορά που θα αρχίσει το ίδιο πατιρντί.

Τα περισσότερα ζευγάρια στην Κύπρο δεν γνωρίζουν πως να επικοινωνούν
ορθά και αποτελεσματικά. Δεν το έχουν διδαχθεί αυτό από τη

διαπαιδαγώγησή τους. Περιορίζονται στην ελάχιστη δυνατή ουσιαστική
επικοινωνία και συζήτηση στην καθημερινότητά τους και στους ομηρικούς

καυγάδες όταν υπάρχει θέμα προς διευθέτηση ή λύση. Μπορεί να είναι

118