Page 131 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

Λ: Η κουμπάρα μου όμως με αγαπά. Φαντάζομαι ότι θέλει το καλό μου.
Θ: Εσύ θέλεις το καλό σου, Λίζα;

Λ: ΄Εχει κανένα που δε θέλει το καλό του;
Θ: Συνειδητά όλοι πιστεύουμε πως θέλουμε το καλό μας. Οι πράξεις

πολλών ανθρώπων, όμως, αποδεικνύουν το αντίθετο.
Λ: ΄Οπως οι δικές μου για παράδειγμα;
Θ: Εσύ τι νομίζεις;
Λ: Δεν ξέρω. Τώρα, αν έχεις ένα τόσο καλό άντρα όπως εγώ και τον

κερατώνεις…

Θ: Είναι καλός ο άντρας σου;
Λ: Πολύ καλός. Είναι στοργικός, τρυφερός, ερωτευμένος μαζί μου. Ποτέ

δεν κάνει παράπονο που δεν μπόρεσα να του δώσω παιδιά.
Θ: Δεν έχετε παιδιά, ε;
Λ: Εγώ όχι. Ο Αντρέας έχει ένα γιο από τον προηγούμενο γάμο του, ο

οποίος τώρα είναι 16 χρονών, αλλά ήθελε πολύ να αποκτήσει και μαζί μου
ένα παιδί.

Θ: Υπάρχει κάποιο γυναικολογικό πρόβλημα σε σένα;
Λ: Δεν ξέρω. ΄Ισως. ΄Εμεινα μια φορά έγγυος και το έχασα. Μετά δεν ήθελα

να ξαναπροσπαθήσω. Κι ο Αντρέας το σεβάστηκε.
Θ: Μάλιστα. Παρ’όλο που ο Αντρέας είναι τόσο καλός άντρας, ίσως
υπάρχουν κάποια σοβαρά προβλήματα στη σχέση σας που να σε ωθούν

στο να βρεις ανακούφιση έξω από το γάμο. Σεξουαλικά ίσως;
Λ: Καμία σχέση. Ο Αντρέας είναι ο καλύτερος εραστής που είχα ποτέ. Και

πίστεψέ με, είχα πολλούς πριν να τον γνωρίσω. Είναι ο μόνος που ξέρει να
με κάνει να νιώθω τόσο όμορφα. Για να καταλάβεις, ο Νίκος, ο γείτονάς
μου, που σου είπα, ξέρεις, ο παράνομος δεσμός μου, είναι χάλια στο

κρεββάτι. Χάλια, χύνει γρήγορα, δεν ξέρει πως να φιλήσει, άσχετος στα

προκαταρκτικά.
Θ: ΄Ισως είναι καλός σε άλλα πράγματα.
Λ: Χα! Ενας χώρκατος είναι. Ούτε να μιλήσει ξέρει, ούτε να επικοινωνήσει,

τίποτα.

Θ: Γιατί τον θέλεις, τότε;
Λ: Ξέρω γω; Κόλλησα μαζί του. Κι εγώ η ίδια δεν ξέρω τί του βρίσκω. ΄Ισως

130