Page 133 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

Ο κ. Αρέστης μπήκε ασθμαίνοντας στο γραφείο μου.

- ΄Εχω πρόβλημα.
- Παρακαλώ, καθίστε.

- Πού να καθίσω. Κάθομαι σ’αναμμένα κάρβουνα.
- Τί είναι αυτό που σας καίει;
- Με καίει, μ’έκαψε. Καλά το είπες. Λοιπόν, άκου κοπέλα μου. Εγώ

είμαι ένας απλός άνθρωπος 52 χρονών, οικοδόμος στο επάγγελμα.
Εδώ και 30 χρόνια είμαι παντρεμένος με τη Μαρία, τη γυναίκα μου,

έχω 4 παιδιά, 10 εγγόνια. Η ζωή μου ήταν μια χαρά μέχρι πρόπερσι,
που φέραμε στο σπίτι μια Βουλγάρα οικιακή βοηθό για να φροντίζει
την πεθερά μου, που είναι πολύ ηλικιωμένη. Κι εκεί άρχισαν όλα τα

προβλήματά μου.

- Δηλαδή;
- Να, μέχρι τότε εγώ ποτέ δε σκέφτηκα ν’απατήσω τη γυναίκα μου ή
να χωρίσω. Με τη Μαρία είμαστε τόσα πολλά χρόνια μαζί που πλέον

αγαπιόμαστε πάρα πολύ.

- Μάλιστα.
- ΄Ομως, από τη σχέση μας λείπει ο έρωτας. Δηλαδή, ενώ
αγαπιόμαστε, δε νιώθω όπως ένιωθα μόλις την πήρα.

- Μήπως αυτό που λείπει είναι το πάθος;
- Ακριβώς. Εγώ πριν έρθει η βουλγάρα στο σπίτι, δεν σκέφτηκα να
πάω με άλλη γυναίκα. Άκουγα τους φίλους μου που έλεγαν ότι

κάνουν και κάνουν, εγώ τους έλεγα: «κάτσετε στ’αυγά σας. Στην
ηλικία μας, αυτά τα πράγματα.»

- Κ. Αρέστη, εσείς δεν είπατε πως είστε μόνο 52 χρονών;
- Ναι, τόσο είμαι.

- Δεν είστε δα και 72. Η ηλικία σας δεν είναι απαγορευτική για τη
δημιουργία μιας οποιασδήποτε ερωτικής σχέσης.
- ΄Ετσι λες εσύ. Εγώ βλέπω όμως πως γερνάω. Τα μαλιά μου τα μισά

έπεσαν, έχω κάνει μια κοιλιά όπως τον μακαρίτη τον πατέρα μου, δε
σώνω πια όπως παλιά. Και μεταξύ μας, εσύ σαν γιατρός ξέρεις πως ο

άντρας δεν είναι το ίδιο δυνατός στα 50 με τα 20.

132