Page 149 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας
P. 149
μου διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση. Το σοκ για μένα ήταν τεράστιο.
Νόμιζα πως έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου. Για μέρες ήμουν σαν
ζωντανός νεκρός.
Πριν από αυτό νόμιζα πως είχαμε, αν όχι τον τέλειο, έναν πολύ καλό γάμο.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Πέρασαν
διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου, να χωρίσω αμέσως, να της κάνω
αντίποινα, να την εκδικηθώ με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο. Ευτυχώς, η
αδελφή μου στάθηκε δίπλα μου εκείνες τις δύσκολες ώρες και με
συμβούλευσε από τη μια να μη βιαστώ να κάνω οποιαδήποτε κίνηση, κι
από την άλλη να πάμε να δούμε έναν ειδικό. Η Μηλίτσα συμφώνησε
αμέσως. Ήταν κι η ίδια σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Δεν είναι
ο τύπος της γυναίκας που κάνει κάτι τέτοιο χωρίς να νιώθει ενοχές. Έκλαιγε
κι αυτή συνέχεια τότε και μου ζητούσε συγγνώμη από το πρωί μέχρι το
βράδυ. Εγώ βέβαια δεν ένιωθα πως μπορούσα να τη συγχωρήσω.
Για το χατήρι των 2 παιδιών μας και των τόσων χρόνων που ήμασταν μαζί,
συμφώνησα να προσπαθήσουμε. Πηγαίναμε τακτικά στον ψυχολόγο, στην
αρχή δυο φορές την εβδομάδα και μετά μία. Δεν το περίμενα πως θα ήταν
έτσι τα πράγματα. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να θυμώσω με την Μηλίτσα
και να της το εκφράσω με «υγιεινό τρόπο» όπως μου είπε και ο
ψυχολόγος, να εκφράσω τα παράπονα που είχα μαζί της τόσα χρόνια
χωρίς να τσακωθούμε και μετά από λίγο καιρό να μπορώ ν’ακούσω και τα
δικά της παράπονα. Η αποκάλυψη αυτών που ενοχλούσαν τη Μηλίτσα σε
μένα, μπορώ να πω πως ήταν το ίδιο σοκαριστική με την αποκάλυψη της
απιστίας της. Δεν περίμενα ποτέ να την ενοχλούσαν τόσα, μικρά αλλά
πολλά πράγματα.
Εγώ, βλέποντας τους γονείς μου, που τα πάνε καλά, νόμιζα πάντα πως
ήταν εύκολο πράγμα να είσαι παντρεμένος και πως δεν χρειάζεται πολλή
προσπάθεια για να διατηρήσεις το γάμο σου. Να, όμως που δεν είναι τόσο
εύκολα τα πράγματα στη σημερινή κοινωνία και που χρειάζεται πολλή
δουλειά, ειλικρίνεια και επικοινωνία για να τα καταφέρεις.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, δεν μπορώ να πω ότι το ξεπέρασα ακόμη. Έχει
ώρες που θέλω να την αρπάξω από τα μαλιά και να την χτυπήσω κάτω. Να
την κάνω να καταλάβει πόσο πόνο μου προκάλεσε. Συγκρατιέμαι, όμως
148
