Page 153 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

- Νιώθω ενοχές, αλλά δεν είναι επειδή η δουλειά μου πάει καλά.

Είναι, επειδή, όπως σας είπα, έχω πολλά νεύρα μαζί του, χωρίς λόγο.
- Δεν είστε ψυχοπαθής ώστε να έχετε νεύρα χωρίς λόγο. Μου

φαίνεστε μια αρκετά συγκροτημένη προσωπικότητα.

- Νομίζετε; Εγώ ώρες ώρες νιώθω τον εαυτό μου να έχει τρελαθεί.
- Τι τρελά πράγματα κάνετε ακριβώς; Περιγράψετέ μου ένα τέτοιο
επεισόδιο.
- Λοιπόν, σήμερα το πρωί. Σηκώθηκα ως συνήθως στις 6. Ετοίμασα

το πρωινό, συγύρισα το σαλόνι, μισομαγείρεψα το φαγητό για το
βράδυ, σας είπα το μεσημέρι τρώμε έτοιμο φαγητό, πότισα τις

γλάστρες, έδωσα ένα γύρω από τα αποχωρητήρια και το μπάνιο
μέχρι τις 7. ΄Ολοι οι άλλοι κοιμόντουσαν. Στις 7 ξύπνησα την μικρή

και την ετοίμασα για το σχολείο. Στις 7.20 φώναξα του Αργύρη να
σηκωθεί για να πάρει την μικρή στο σχολείο. Το σχολείο είναι στο

δρόμο του για το γραφείο και εξάλλου είχε και δικαστήριο στις 8.30.
Ο Αργύρης δε σηκωνόταν, γκρίνιαζε, ξενύχτησε χθες το βράδυ,
έβλεπε τηλεόραση μέχρι τις 3. Η μικρή φώναζε πως θ’αργήσει για το

σχολείο, είναι πολύ γκρινιάρα τώρα τελευταίως. Εγώ στις 8 είχα
χειρουργείο, μια καισαρική, και βιαζόμουνα. Η κλινική είναι στην

ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από το σχολείο της μικρής. Για 15
λεπτά φώναζα στον Αργύρη να σηκωθεί κι αυτός τίποτα. Τότε με

έπιασε υστερία. ΄Αρχισα να φωνάζω τόσο δυνατά, που με άκουσε
όλη η γειτονιά. Η μικρή έκλαιγε σπαρακτικά, ο Αργύρης επιτέλους

σηκώθηκε κι άρχισε να βρίζει. ΄Εφυγα βιαστικά, αφήνοντας πίσω μου
τους 2 ανθρώπους που αγαπώ σε πολύ άσχημη ψυχολογική
κατάσταση, εξαιτίας της τρέλας μου. Στο αυτοκίνητο και στη

διάρκεια της μέρας σκεφτόμουνα τι καλός σύζυγος που είναι ο
Αργύρης και πόσο γκρινιάρα είμαι εγώ. Πόσο κρίμα είναι το μωρό

για τις σκηνές που κάνω και την τραυματίζω.

- Κυριακή, τί ώρα κοιμήθηκες εσύ χθες το βράδυ;
- Γιατί, είναι σημαντικό αυτό;

- Πες μου, τί ώρα κοιμήθηκες και τί έκανες πριν κοιμηθείς;
- Κοιμήθηκα στις 1 το πρωί. Πριν από αυτό, έπλυνα τα πιάτα,

152