Page 33 - Θέκλα Πετρίδου | Η ανατομία μιας γυναίκας

-΄Οχι, εγώ είχα το δικό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι μπορεί να το

έχασα;
-Α! Καλά πάμε. Δεν μου λες; Μετά από εκείνη τη μέρα που σε ζήτησε έξω,

πήγες άλλη φορά από τη δουλειά του;

-΄Οχι, βέβαια, αφού σου είπα, δεν ένιωθα καλά να ξαναπεράσω από εκεί.
-Μάλιστα, ο τύπος έδειξε ενδιαφέρον, σου έκανε πρόταση, σου έδωσε το
τηλέφωνό του, εσύ δεν του έδωσες το δικό σου, απέρριψες την πρότασή
του, έχασες το τηλέφωνό του, δεν ξαναπέρασες από εκεί, αλλά αυτός

φταίει που δεν προχώρησε η κουβέντα. Δε λέω, είναι λογικό!»

Σ’αυτό το σημείο η Ευγενία τα’χασε. Συνειδητοποίησε το παιχνίδι που
έπαιζε με τον εαυτό της. Δεν ήθελε ουσιαστικά να έχει σχέση γιατί, όπως

φάνηκε από βαθύτερη ανάλυση, φοβόταν μήπως με μια σχέση παγιδευτεί

και χάσει την νεοαποκτηθείσα δύναμή της.

Πολλές νεαρές κοπέλες, που όπως την Ευγενία προέρχονται από
παραδοσιακές κυπριακές οικογένειες αντιδρούν με παρόμοιο τρόπο στην

προοπτική μιας γνωριμίας ή σχέσης. Αποφεύγουν τη συνέχεια, επειδή
φοβούνται μήπως σκλαβωθούν και καταλήξουν όπως τη μαμά ή τη γιαγιά

τους. Ή τον εαυτό τους όταν ήταν έφηβες.

Το παιχνίδι των γνωριμιών και της δημιουργίας ερωτικών σχέσεων
ανάμεσα στα δύο φύλα παρουσιάζεται πολύ δύσκολο στην Κύπρο του

σήμερα. Αρκεί κανείς να κάνει ένα γύρω στα δημοφιλή στέκια κάθε
πόλης ένα Σαββατόβραδο. Θα συναντήσει πολλές αντροπαρέες, ακόμη
περισσότερες γυναικοπαρέες και ελάχιστα ζευγάρια. Τί φταίει γι’αυτό;

Έχουμε καταλήξει τελικά ένας ανέραστος λαός; Τζάμπα πάει η φήμη μας

ως συναισθηματικών και ερωτιάρηδων;
Στη σύγχρονη κυπριακή κοινωνία οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι είναι
διστακτικοί στο να προχωρήσουν στη δημιουργία μιας ερωτικής σχέσης.

Είτε γιατί έφαγαν τα μούτρα τους παλιά και απογοητεύτηκαν είτε γιατί
φοβούνται μήπως τα φάνε στο μέλλον, χάνοντας την ανεξαρτησία, τη

δύναμη και την ελευθερία τους.

32